طبیعت برون مرزی معاملات بین‌المللی و به‌طور عمده و اساسی، قراردادهای بیع بین‌المللی و تضمین آنها بر یک یا چند عنصر بین‌المللی، کارا نبودن قوانین ملی را برای پاسخگویی به مقتضیات و نیازهای ویژه بیع بین‌المللی آشکار نموده است. به همین جهت و با توجه به این که حقوق بیع، مهم‌ترین شاخه حقوق قراردادهای طی چند فرآیند دهه اخیر، جامعه حقوقی بین‌المللی با شناسائی مشکلات و آگاهی از نارسایی‌های قوانین کشورها، حرکتی را در جهت تدوین و یکپارچه ساختن قواعد حقوقی مربوطه، آغاز کرده است. یکی از تلاشهای چشمگیر و کارآمدی که در این راستا صورت گرفته است تصویب کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا مورخ 11 آوریل 1980 توسط کنفرانس سازمان ملل متحد برای قراردادهای بیع بین‌المللی کالاست. تهیه‌کنندگان این کنوانسیون که نمایندگان کشورهای مختلف با نظام‌های اقتصادی، سیاسی و حقوقی گوناگون بودند، کوشیده اند تا با استمداد از عرف و عادت و گرایشهای غالب تجارت بین‌الملل و حفظ توازن بین حقوق آمده و نظم عمومی کشورها و نیز آزادی اراده طرفین تا حدود زیادی نظمی نوین را در عرصه تجارت بین‌المللی پی ریزی نموده و با رعایت برابری و غبطه متقابل طرفین قراردادهای بیع بین‌المللی، توسعه داد و ستد جهانی را تسهیل کنند. مقاله حاضر سعی دارد تا با واکاوی کنوانسیون بیع بین‌المللی 1980 وین بررسی اصول حاکم بر آن و ضمن بیان فرصت‌ها و چالش‌های موجود در زمینه اعمال آن اصول را در عرصه بین‌المللی آشکار نماید.